Αναζητούμε ιδέες για την αρχιτεκτονική και το design μέσα από πλήθος ερεθισμάτων και εικόνων· όγκοι, υλικά, χρώματα, αντικείμενα μας δίνουν έμπνευση για νέες δημιουργίες. Όμως αυτός ο τόπος, η Ελλάδα, έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, το δικό του φως, τις δικές του απαιτήσεις. Πρέπει να βρούμε έναν κώδικα ελληνικό, κάτι ολότελα δικό μας, που θα δώσει νέο στίγμα σε όλες τις πτυχές του δημιουργικού τομέα. Για να βρεις ένα νέο δρόμο αρκεί να κοιτάξεις από πού ξεκίνησες. Με αυτό το δεδομένο σα γνώμονα βουτάμε στα ήσυχα νερά των αναμνήσεων και των βιωμάτων μας. Εκεί ανακαλύπτουμε την υπέροχη περιγραφή του Ομήρου για το νυφικό κρεβάτι τη στιγμή της αναγνώρισης του Οδυσσέα από την Πηνελόπη. Εκεί ανάμεσα στις λέξεις, μέσα σε ένα χώρο λιτό, με κατασκευές και αντικείμενα καμωμένα από φυσικά υλικά, η ζωή βρίσκει την άνεση που δεν της παρέχει η φύση.
Η φιλοσοφία της διαχείρισης του χώρου στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει από τα ομηρικά χρόνια, σα μια ατέρμονη ταινία. Πέρασε από διάφορες φάσεις κρατώντας τις ίδιες σταθερές. Από εκεί πρέπει να ξαναρχίσει κανείς. Η ζωή σε αυτό τον τόπο κατά βάση διαδραματίζεται στο χώρο μεταξύ του κλειστού και του υπαίθριου χώρου, στο πλατύσκαλο, στο στεγάδι, στο λιακό. Ο κλειστός χώρος είναι απλά το καταφύγιο, η κατοικία. Μέσα σε αυτή κυριαρχούν τέσσερις βασικές λειτουργίες ο ύπνος, η προσωπική υγιεινή, το φαγητό και η ραστώνη. Ανά τους αιώνες, από τη μία ως την άλλη άκρη του ελλαδικού χώρου αυτές οι λειτουργίες εξυπηρετούνται με λιτές κατασκευές από φυσικά υλικά. Αυτό μας ξαναθυμίζουν οι στίχοι του Ομήρου.
Με αυτά ως εφόδια σχεδιάζουμε μια νέα μονάδα κατοίκησης. Τα κυρίαρχα υλικά είναι τέσσερα, οπλισμένο σκυρόδεμα, γυαλί, ξύλο και νερό. Ένα κέλυφος που μας προστατεύει από τη φύση και καθορίζει τη σχέση μαζί της, μέσα από τις φυγές των ανοιγμάτων, το φωτισμό, τη διαμπερότητα και το φυσικό αερισμό, τη σχέση του μέσα με το έξω. Εσωτερικά, μια γραμμική κατασκευή αναπτύσσεται για να φιλοξενήσει τις βασικές λειτουργίες, τον ύπνο, την προσωπική υγιεινή και τη χαλάρωση. Ο χρήστης μεταβαίνει από τη μία κατάσταση στην άλλη βιώνοντας μια διαφορετική εμπειρία και σχέση με το εξωτερικό περιβάλλον, τόσο τη μέρα, όσο και τη νύχτα. Η ζωή εκεί βρίσκει ένα επικό τρόπο να εκτυλίσσεται, καθώς ξαναβρίσκει τις διαχρονικές της αξίες.